مذهب و سلامتی

مدت هاست که مذهب و پزشکی، در پاسخ به بیماری و مرگ با یکدیگر آمیخته شده انددر اغلب جوامع، شفادهندگان پیش مدرن، شخصیت های مذهبی بودند. قربانی، زیارت، دعا و تسکین(39) معنوی، به صورت متداول برای بسیاری از بیماری های جسمی توصیه می شدند. یک عقیده مشترک در همه فرهنگ های قدیمی این بود که بیماری، نتیجه زیرپا گذاشتن معیارهای اخلاقی یا مذهبی است. خلاصه اینکه، بیماری نتیجه گناه شمرده می شد. (کینسلی Kinsley,D، 1996). امروزه علی رغم کاهش احتمالی ارتباطات بین مذهب و سلامت بدنی، ما شاهد تداوم این ارتباطات می باشیم. غالبا تمایل داریم برای سلامتی مان از خدا تشکر کنیم یا برای بیماری یا مرگ خود دعا نماییم. در واقع، بسیاری از معتبرترین دانشکده های پزشکی و بیمارستان های ما، توسط مذاهب رسمی بزرگ به وجود آمده اند و حمایت می شوند. اخیرا سؤال از رابطه مذهب سلامتی از بررسی های علمی دقیق بهره مند گشته است. علی رغم مشکلات روش شناختی، کیفیت تحقیق در این موضوع، در حال افزایش بوده، از تألیفات بی پایه و اساسی به سوی گزارش های همبستگی و مطالعات کنترل شده می رود.